İSTANBUL – ‘Yeni jenerasyon çocuklar’ teknoloji ve oyun ‘bağımlılığıyla’ anılıyor daima. 17 yaşındaki Alperen Enes Ural kuşağının çocuklarındandı aslında. Lakin işte her şey de yalnızca oyundan ibaret değildi. Somalı bir madenci ailesinin çocuğuydu Alperen Enes, bir yandan Youtuber olmayı hayal ederken bir yandan da Mesleksel Eğitim Merkezleri (MESEM) yönlendirmesiyle doğal gaz tesisatçısında çalışıyordu. Sıradan çocukların, sıra dışı vefatlarından birinin kahramanı olan Alperen Enes Ural’ın kıssasını babası Faruk Ural’dan dinliyoruz.
HAYALİNİN BİRİNCİ ADIMLARINI ATMIŞTI
20 Aralık 2007’de yeraltı maden personeli bir babanın oğlu olarak Alaşehir’de doğdu Alperen Enes Ural. Madenci baba, oğluyla annesine nazaran daha az vakit geçirebildi. Alperen Enes Ural, daha çok annesiyle ve 2017’de dünyaya gelen kız kardeşiyle birlikteydi. Anadolu Lisesi’ne gitmek istemedi Alperen Enes, kendi tercihiyle meslek okuluna yazıldı. Sonra da çıraklığa başladı.
Alperen Enes hayalini gerçekleştirmek için kazandığı paranın bir kısmıyla odasını hazırlamıştı. Koltuğu, kamerası, bilgisayarı her şey tamamdı. Lakin çıraklık yaptığı iş yerinde doğal gaz borusu döşerken 2’nci kattan düşerek, 23 Mayıs 2024’te hayatını kaybetti.
Alperen Enes Ural’ın cenazesi. (Fotoğraf: Üniversal gazetesi.) BABASI SOMA FACİASININ YAŞANDIĞI İŞLETMENİN İŞÇİSİYDİ
Alperen üzere babası da işçiydi. Baba Ural, kendi tabiriyle yaptıkları işi şöyle anlatıyor: “Ben 15 yıllık yeraltı maden emekçisiyim. 10 yıl evvel Soma katliamının yaşandığı Soma Kömür İşletmeleri’nin personeliydim. Kaza anında orada değildim. Lakin sonra arama-kurtarma çalışmalarına katıldım. Ben de iş yerinde küçük kazalar geçirdim. Bütün bu yaşadıklarımız imtihan.”
‘SEÇİÇİ BİR ÇOCUKTU’
Baba Ural, oğlundan bahsederken metanetli olmaya çabalıyor: “Yapı olarak sakin, dingin bir çocuktu. Çocukluğundan beri hiç küçük düşünmezdi. Youtuber olmak istiyordu. Bursa’da yaşamayı hayal ediyordu. Eşim Somalı. Bursa’da teyzesi var. Sık gidip geldiğimiz için kuzenleriyle uygun anlaşıyordu. Bursa’ya taşınıp işlerini orada kurmak istiyordu. Arkadaş konusunda seçiciydi. Çok samimi olduğu birkaç arkadaşı vardı. Öldükten sonra ziyaretine gelen arkadaşı da çoktu. Annesi ‘Arkadaşın yok, çok seçici davranıyorsun’ diye sitem ediyordu. Lakin hastaneye de cenazeye de çok gelen oldu. Alperen’i görmek istediler. 7 yaşında bir kız kardeşi var. Ders çalışmayı çok sevmezdi. Meskende vakit geçirmeyi, meskeni severdi. Bizle her şeyi paylaşan biriydi. Oturup konuşurduk daima. Kardeşine düşkündü, ortada sürtüşürlerdi.”
‘OYUN OYNAMAYI ÇOK SEVERDİ’
Alperen Enes Ural, meslek okuluna yazıldıktan sonra çıraklığa geçiş yapmıştı. MESEM kapsamında tam 3 yıl çocuk emekçi olarak çalıştı. Vücudunun çok yorulmadığı günlerde işten şikayet etmezdi hiç, baba Ural o denli anlatıyor: “İşe giderdi, meskene döndüğünde çok yorgun olmazdı. Lakin iş ortamına nazaran değişirdi. Alperen 2 yer değiştirdi. Genel olarak çok şikayet etmezdi. Gerilimli olduğu vakitler ruhsal olarak yoruluyordu. İşini düzgün yapardı, başladı mı bitirirdi. Arkadaşlarıyla çok ender gezerdi. Oyun oynamayı çok severdi. Birkaç tane beğendiği Youtuberı takip ederdi. Tuğkan Gönültaş (Elreann) diye bir Youtuber var onu çok izlerdi.
‘BU BİR İMTİHAN’
Ailesi, çocuklarının ‘yarasının’ hala taze olduğunu söyleyip, çok fazla konuşmak istemiyor. Baba Ural, kaza gününü anlatıyor en son. Oğlunun işvereninden gelen bir telefonla hastaneye gitmiş, evvel ufak çaplı bir kaza olduğunu düşünmüş fakat onu kan revan içerisinde görünce “Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü” diyor: “Patronlarına ne olduğunu sordum. 2. kattan düştüğünü söylediler. Akhisar Mustafa Kirazoğlu Devlet Hastanesi’nde beyin ameliyatına girdi. 3 saat 20 dakika ameliyatta kaldı. Kanama durduruldu, sonrasında tahribat fazla olduğu için organ yetmezliği çıktı. Ağır bakımda 5 gün kaldı. 23 Mayıs’ta vefat etti. Soma’ya defnettik. Bu, bir imtihan…”
‘İHMAL VAR’
Alperen Enes Ural, vefat ettikten sonra olayla ilgili kamu davası açılıyor. Baba Ural, yapıları itibariyle uzlaşmacı bir tavır sergilediklerini anlatıyor. Karşısındakilerin “düşman” olmadığını söyleyerek ekliyor: “Fakat onların güzel beşerler olması, ihmali aklamaz. Büyük bir ihmal var. Bu çocuk çırak. Ustayı izler çırak denen kişi. İşin tamamını yapmaz. Ben bu türlü biliyorum. Doğal gaz sınırını döşemiş bizim çocuğumuz. Oğlumun sorumluluğu altında değildi bu iş. İş güvenliği önlemleri yoktu. Bir kemer olsaydı tahminen ölmeyecekti. Başında darbe emici baret olsaydı minik bir travmayla atlatabilirdi. Şahsî hami donanım kullanılmamasıyla ilgili bir sorun var. Tedbirsizlik kapsamında ön görülen kahırlar bariz.”
‘İZİNLİ OLMASI GEREKEN GÜNDE DÜŞTÜ’
MESEM kapsamında çocuklarını kaybeden ailelerin çabucak hepsi misal ihmallerden kelam ediyor. Üstelik iş yetiştirme baskısı da gayreti. Baba Ural, oğlunun inşaattan 18 Mayıs Cumartesi günü düştüğünü söylüyor. Yani, MESEM kurallarına nazaran oğlunun o gün müsaadeli olması gerekiyormuş… Baba Ural, iş baskısından da şöyle kelam ediyor: “İş baskısı olduğunu biliyoruz. 3 kuruş para verip, işe geleceksin diyorlardı. Resmi olarak çalışması gereken müddetin üzerinde çalışıyordu. Ekseriyetle işten akşam 20.00’de gelirdi. Alperen öldükten sonra tutuklama oldu fakat birkaç ay sonra kontrollü özgürlükle bırakıldılar. Taksirle vefata neden olma hatasından yargılanıyorlar. Bu da bizi üzüyor. Bizim çocuğumuz öldü, bunun bir bedeli olmayacak mı?”
YARIN: Zekai de Ömer de inşaattan düşerek öldü